خبرگزاری پورانا

سازمان جهانی بهداشت از طالبان خواست، محدودیت‌های کمک به زنان زلزله‌زده را بردارد

سازمان جهانی بهداشت از طالبان خواسته است تا ‏محدودیت‌های اعمال‌شده بر امدادگران زن را برای ‏کمک‌رسانی به آسیب‌دیدگان زمین‌لرزه در شرق ‏افغانستان لغو کنند.‏
داکتر موکتا شارما، معاون نماینده‌ سازمان ‏جهانی بهداشت در افغانستان، گفته که «مسأله‌ ‏بسیار بزرگ کنونی، کمبود فزاینده‌ی کارکنان زن در ‏مناطق زلزله‌زده است.»‏
او تخمین زده است که حدود ۹۰ درصد از کادر ‏پزشکی در این منطقه مرد هستند و ۱۰ درصد ‏باقی‌مانده اغلب قابله و پرستار هستند، نه داکتر که ‏بتواند زخم‌های شدید را درمان کنند. ‏
این مقام سازمان ملل به خبرگزاری رویترز گفته است که کمبود داکتران زن، ‏مانع دسترسی زنان آسیب‌دیده به مراقبت‌های صحی ‏می‌شود.‏
سازمان جهانی صحت‌ دیروز نیز در گزارشی گفت که ‏کمبود ‏وسایل نقلیه برای انتقال بیماران و کمبود ‏کارمندان ‏صحی زن، مراقبت‌های صحی از زخمیان ‏زمین‌لرزه ‏را محدود کرده است. ‏
به‌گفته‌ این سازمان، محدودیت‌های طالبان بر تردد ‌‏زنان نیز دسترسی زنان و کودکان به مراقبت‌های ‌‏صحی را مختل می‌کند.‏
طالبان پس بازگشت به قدرت آموزش و تحصیل ‏دختران را ممنوع کرده‌اند و این امر مانع عرضه‌ی کادر ‏صحی زن طی چهار سال اخیر شده است. از جانب ‏دیگر، برخی از کادرهای صحی پس از روی‌کارآمدن طالبان از کشور مهاجرت کرده‌اند.‏
شارما گفته است که سازمان‌های امدادی و کارکنان زن ‏با عدم اطمینان مواجه هستند و در برخی موارد قادر به ‏پذیرش ریسک نیستند.‏
او گفت: «محدودیت‌ها بسیار زیاد است. مسأله‌ی محرم ‌‏(الزامات سرپرست مرد) همچنان ادامه دارد و هیچ ‏معافیت رسمی توسط طالبان ارائه نشده است.» ‏
این مقام سازمان جهانی بهداشت در کابل افزوده است که با طالبان صحبت کرده و گفته است ‏که حالا «زمانی است که واقعا به حضور تعداد بیشتری ‏از کارکنان بهداشت زن نیاز دارید، بگذارید آنان را ‏بیاوریم و از جاهای دیگری که در دسترس هستند، ‏جست‌وجو کنیم.»
وی گفته که به‌شدت نگران این است که زنان در ‏آینده بتوانند برای مقابله با آسیب‌های روانی و همچنین ‏برای کسانی که اعضای مرد خانواده‌ی‌شان را از دست داده، ‏به مراقبت‌های بهداشت روان دسترسی پیدا کنند.‏
در زمین‌لرزه هفته گذشته در ولایت شرقی کنر، بیش از دو هزار نفر جان باختند و بیش از چهار نفر زخمی شدند. اکثریت قربانیان و زخمیان زنان و کودکان هستند. سازمان‌های امدادی می‌گویند که به دلیل محدودیت‌های طالبان، ظرفیت پایین اداره‌های محلی و نبود زیرساخت‌های مواصلاتی کمک‌ها در بسیاری از مناطق آسیب دیده به مستحقین نرسیده است.

خروج از نسخه موبایل