خبرگزاری پورانا نوشته‌های برتر پیرامون مسائل مهم سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و…را از صفحات اجتماعی گزینش و در بخش «نظرها» به نشر می‌رساند. مسوولیت نوشته‌ها بدوش نویسندگان است.
………………………………………………………………
‏به نام خدا

حادثه ۳۰ اسد سال ۱۳۷۸ یکی از لحظات دردناک و غم انگیز تاریخ معاصر کشور را رقم زد.

در آن روز دشوار عبدالرحیم غفورزی صدر اعظم دولت اسلامی افغانستان و یازده تن دیگر از شخصیت های برجستۀسیاسی و فکری کشور در اثر حادثه سقوط هواپیما در ولایت بامیان جام شهادت نوشیدند.

شهادت عبدالرحیم غفورزی و همراهانش از نظر سیاسی برای افغانستان عقبگرد جبران ناپذیری در راستای دستیابی به صلح و ثبات در کشور محسوب می شود.

غفورزی شهید یک شخصیت ملی و بین المللی بود، ایشان وحدت ملی، آزادی و استقلال کشور را پیش شرط یک افغانستان باثبات، صلح آمیز و مردم سالار می دانست.

 غفورزی شهید تمام زندگی خود را وقف خدمتگذاری و دفاع از منافع ملت و کشور نمود و در سخت ترین شرایط صدای رسا و برحق مردم افغانستان در تریبیون های مهم بین المللی بود.
 
سقوط هواپیما در ولایت بامیان زمانی رخ  داد  که  افغانستان مانند امروز یکی از سخت ترین دوره هایش را تجربه می کرد.

در آن زمان دولت اسلامی افغانستان تحت ریاست استاد شهید پروفیسور برهان الدین ربانی سعی داشت تا مرحلۀ جدیدی در صحنه سیاسی کشور باز شود و آرزوی دیرینه مردم افغانستان برای ختم جنگ و برقراری صلح و  ثبات تضمین گردد.

پس از نشست تاریخی ۲۰-۲۲ اسد سال ۱۳۷۶ خورشیدی، شهید غفورزی از جانب رهبری دولت اسلامی افغانستان منحیث نخست وزیر منصوب و مسئول تشکیل کابینه جدید تعیین گردید. این تصمیم تاریخی تلاشِ برای ایجاد یک حکومت مؤثر بود تا اعتماد بیشتر مردم افغانستان و جامعه بین المللی را کسب و نقشۀ راه سیاسی را برای رسیدن  به صلح و ثبات پایدار در افغانستان ترسیم و تطبیق نماید.

شهید غفورزی باور داشت  که ختم جنگ و برقراری صلح در افغانستان به سه عامل اساسی بستگی دارد:
 
۱- قطع مداخلات بیرونی.
۲- ایجاد  و استحکام  وحدت ملی در میان همه اقوام.
۳- تشکیل  نظام همه شمول که ثبات، وحدت ملی و اراده جمعی مردم افغانستان را  تضمین نماید.
 
غفورزی شهید تلاش داشت تا اعتماد  نخبگان سیاسی در داخل و خارج از کشور را  به دست آورده و یک محور وفاق ملی و فصل جدیدی در صحنه سیاسی کشور شکل گیرد.
 
شهید غفورزی اجندای فراگیر ملی را برای بیرون رفت از وضعیت پیچیده کشو ر ارایه نمود که شامل برگزاری لویه جرگه، تصویب قانون اساسی جدید، و تعیین سرنوشت سیاسی مردم از طریق برگزاری انتخابات آزاد، شامل آن میشد.
 
قرار بود کابینه جدید  از شخصیت های با نفوذ، افراد صادق و وطن دوست در داخل  و بیرون از کشور که  دیدگاه مشترک  برای یک افغانستان آزاد،  مستقل  و متحد داشتند، تشکیل گردد.
 
در آن شرایط دشوار حرکت ملی که شکل گرفته بود، باعث امید برای نجات کشور از وضعیت جاری در ان زمان و رسیدن به یکحالت مطلوب  گردیده بود. اما با حادثه غم انگیز ولایت بامیان تلاش های مردم  برای رسیدن به صلح دایمی به چالش جدی مواجه و افغانستان وارد مرحله دردناک  دیگری شد.
 
در حادثه  بامیان  در کنار شهید غفورزی شخصیت های نامدار دیگر افغانستان از اقوام مختلف، از جمله عبدالعزیز مراد، انجنیر یزدان شناس هاشمی، عبدالحسین مقصودی، سید محمد امین سجادی، کریم زارع، عبدالعلی دانشیار، استاد پاک روان، استاد رحیم رفعت، جنرال اکبر، جنرال بگرام وال پیلوت و شمس الله خان پیلوت که برای صلح و وحدت ملی در کشور تلاش می نمودند، به شهادت رسیدند.
 
به همین منظور از شهدای ۳۰ اسد به عنوان شهدای وفاق ملی یاد می شود. 
 
درحالیکه افغانستان بار دیگر در یکی از سخت ترین دوره های تاریخ معاصر خود قرار دارد،‌ انسجام و استحکام وحدت ملی دو عنصری که محور دید و اندیشه شهید غفورزی و سایر شهدای کشور را تشکیل می داد، بیش از هر زمانی دیگر برای نجات کشور از بحران کنونی مهم و حیاتی میباشد.
 
و نباید فراموش کرد که فقط ایجاد نظام همه شمول، مشروع و برخواسته از اراده جمعی مردم منجر به صلح و ثبات واقعی در کشور میگردد.
 
یاد و خاطرات شهید غفورزی و سایر شهدای حادثه المناک بامیان و همه شهدای راه آزادی، صلح و وحدت ملی در کشور را گرامی داشته و  به روح پاک شان دعا می نمایم.
…………….
نویسنده: یوسف غفورزی، فرزند شادروان عبدالرحیم غفورزی نخست وزیر دولت اسلامی افغانستان
برگرفته شده از: صفحه فیسوک یوسف غفورزی